Με συνοπτικές διαδικασίες το υπουργείο εξαναγκάζει τα πανεπιστήμια να “αξιολογήσουν”(τα κριτήρια αυτής της αξιολόγησης προφανώς και τα θέτει η κυβέρνηση) το προσωπικό τους και στη συνέχεια να πετάξουν στο δρόμο όσους “περισσεύουν”. Κάτι τέτοιο προφανώς και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί “εξορθολογισμό” της λειτουργίας των πανεπιστημίων, αλλά ίσα ίσα επιδεινώνει την κατάσταση σε μια τριτοβάθμια εκπαίδευση που αντιμετωπίζει μέσα σε άλλα και την έλλειψη προσωπικού λόγω της ήδη εμφανούς υποχρηματοδότησης. Ειδικά στο ΕΜΠ γίνεται λόγος για απόλυση εώς και 50% των διοικητικών υπαλλήλων κάτι που θα έχει ως άμεσες συνέπειες πέραν των άλλων ακόμα και την αδυναμία να φέρει το ίδρυμα εις πέρας ακόμα και στοιχειώδεις λειτουργείες του όπως οι εγγραφές των πρωτοετών φοιτητών ή η διεξαγωγή της εξεταστικής.
Όλα αυτα έρχονται να συμπληρώσουν ενα ευρύτερο πλαίσιο μνημονιακών πολιτικών που έχουν φέρει την κοινωνία στα όρια της επιβίωσης. Απολύσεις-διαθεσιμοτήτες για χιλιάδες εργαζομένους , καταργήσεις-συγχωνεύσεις δημόσιων νοσοκομείων και σχολείων αλλά και κατάργηση οργανικών θέσεων και ειδικοτήτων (βλ. κατάργηση σχεδόν όλων των ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ) αποτελούν πρόσφατο δείγμα της κυβερνητικής στρατηγικής για να “παραδώσει έργο” στην τρόικα. Παιδεία , υγεία, και σχεδόν όλα τα δημόσια αγαθά θυσιάζονται στο βωμό του χρέους, μια κατάσταση που τα κυβερνητικά επιτελεία συχνά ονομάζουν “ανάπτυξη”. Ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό ο δημόσιος τομέας ξεπουλιέται και υποβαθμίζεται με κάθε μέσο από την κυβέρνηση γεγονός που διαλύει υπηρεσίες και δομές που συνδέονται με δημόσια κοινωνικά αγαθά. Το κράτος τρομοκρατεί κάθε εργαζόμενο στο δημόσιο με το φάσμα της απόλυσης και θέλει τη σιωπή για όποιον πάει να σηκώσει κεφάλι.
Παρά τον κρατικό εκφοβισμό, τέτοια μέτρα εξαθλίωσης εχουν ήδη προκαλέσει αντιδράσεις σε όλη την κοινωνία, σε κάθε κλάδο που πλήττεται. Χαρακτηριστικές είναι οι κινητοποιήσεις των δημοσίων υπαλλήλων (καθηγητών, γιατρών, εργαζομένων στην τοπική αυτοδιοίκηση κτλ.) με απεργίες, πορείες, καταληψεις δημοσίων χώρων, αλλά και έντονη προσπάθεια συντονισμού μεταξύ τους ώστε να υπάρξει κλιμάκωση του αγώνα. Με κόμβο μάλιστα την ΔΕΘ φαίνεται να σηματοδοτείται η έναρξη ενός νέου κύκλου κοινωνικής αναταραχής που δύναται να ανατρέψει τις επιβαλλόμενες στο λαό πολιτικές.
Μέσα σε αυτό το πνεύμα των κινητοποιήσεων, οι εργαζόμενοι του ΕΜΠ την προηγούμενη εβδομάδα προχώρησαν σε μονοήμερη απεργία και αναστολή των εξετάσεων σε όλο το ίδρυμα σε συντονισμό με όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα μέσα από τη παμπολυτεχνειακή συνέλευση εργαζομένων, φοιτητών, καθηγητών. Η τρομοκρατία της απόλυσης φάνηκε να μην φοβίζει τους εργαζομένους οι οποίοι με εκ νέου συνέλευση του σωματείου τους αποφάσισαν απεργία διαρκείας,κλείσιμο του ιδρύματος και αναβολή επ' αόριστον της εξεταστικής με αρχής γεννομένης την Πέμπτη 5/9 μέχρι τι δικαίωση τους.
Το ερώτημα που τίθεται από εκεί και πέρα είναι τι κάνουμε εμείς οι φοιτητές. Ως μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και ευρύτερα της κοινωνίας βιώνουμε στην καθημερινότητα μας μέσα και έξω από τις σχολή τα αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών που ακολουθούνται. Ένας 19χρονος δολοφονείται επειδή δεν είχε να πληρώσει εισιτήριο,οι σχολές μας χωρίς βιβλία και προσωπικό, τα ΜΑΤ εισβάλλουν στον χώρο του Πολυτεχνείου, απολύσεις και μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Όλο και περισσότερο παρουσιάζεται ο μονόδρομος του αγώνα ως η μόνη λύση για να ανατραπούν όλα αυτά. Σε αυτό λοιπόν τον αγώνα των εργαζομένων του ΕΜΠ να γίνουμε συμμέτοχοι και να τους στηρίξουμε όσο μπορούμε σαν να ήταν δικός μας αγώνας. Το δίλημμα δεν είναι εξεταστική ή όχι, αλλά ζωή με αξιοπρέπεια ή χωρίς!
Όχι στις απολύσεις! Ενωτικός αγώνας εργαζομένων και φοιτητών στο ΕΜΠ για δωρεάν εκπαίδευση, για μια ζωή με αξιοπρέπεια!
Όλοι στην περιφρούρηση της απεργίας των εργαζομένων την Πέμπτη 5/9 και κάθε μέρα στην πύλη Ζωγράφου και συμμετοχή στην Παμπολυτεχνειακή συνέλευση την Παρασκευή 6/9 στο κτίριο διοίκησης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου