Στεφανάκου Π.
Σε καταστολή των φοιτητικών καταλήψεων, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την έλευση του νόμου-δολοφόνου για το δημόσιο Πανεπιστήμιο, φαίνεται ότι θα προχωρήσει τις επόμενες ημέρες η κυβέρνηση. Οι καταλήψεις των φοιτητών, παρά το ειδησεογραφικό ή ιδεολογικό "θάψιμό" τους από την πλειοψηφία των ΜΜΕ, αποτελούν αυτή τη στιγμή το κύριο εμπόδιο σε ό,τι αφορά την εφαρμογή του νόμου, καθώς, εκτός των άλλων, ενισχύουν την αποφασιστικότητα των συλλογικών και ακαδημαϊκών οργάνων των πανεπιστημίων να μην παραδοθούν. Οι απειλές και οι εκφοβισμοί περί απώλειας του εξαμήνου, δεν έπιασαν τόπο. Οι φοιτητές, μέσα από μαζικές και δημοκρατικές διαδικασίες, συνεχίζουν να ψηφίζουν σταθερά υπέρ των καταλήψεων. Οι καταλήψεις αγκαλιάζουν όλα τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και σχεδόν το σύνολο των σχολών. Με γεμάτα τα αμφιθέατρα, από οργισμένους φοιτητές, το συμβόλαιο θανάτου του δημόσιου Πανεπιστημίου δεν μπορεί να εκτελεστεί. Από την προηγούμενη εβδομάδα φτιάχνεται κλίμα βίαιης καταστολής των καταλήψεων, με... καλλιεργητές εντός του πανεπιστημίου τις γνωστές ομάδες "προθύμων" να φυλάττουν την εξουσία και εκτός ιδρυμάτων τον κ. Α. Γεωργιάδη και δημοσιεύματα εφημερίδων.
Συντονισμένες κινήσεις της κυβέρνησης και των συμμάχων της, εντός και εκτός πανεπιστημίων, για να κατασταλούν οι φοιτητικές καταλήψεις
ΠΟΣΔΕΠ ή ΚΟΣΔΕΠ;
Την αρχή έκανε η ΠΟΣΔΕΠ, που θα μπορούσε να ακούει και στο όνομα ΚΟΣΔΕΠ (δηλαδή Κυβερνητική Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού Επιστημονικού Προσωπικού). Με απόφασή της, η πλειοψηφία της Διοικούσας Επιτροπής της Ομοσπονδίας κατακεραυνώνει τις καταλήψεις και τις ενοχλητικές κινητοποιήσεις συλλόγων διδασκόντων και καταρτίζει το εγχειρίδιο του "καλού" και "υπάκουου" πανεπιστημιακού που οφείλει να εφαρμόσει τον νόμο. "Οι επιφυλάξεις ή και αρνητικές εκτιμήσεις για τις πρόσφατες θεσμικές αλλαγές στην Ανώτατη Εκπαίδευση", τονίζεται στο εγχειρίδιο του καλού... στρατιώτη, "ακόμη και οι ενστάσεις αντισυνταγματικότητας που θα κριθούν αρμοδίως, δεν μπορούν να αποτελέσουν άλλοθι για διακοπή της λειτουργίας των ιδρυμάτων". Κάτω απ' αυτό το κατάπτυστο κείμενο, που απέχει παρασάγγας από τις θέσεις τις οποίες εκφράζει μήνες τώρα το πλειοψηφικό ρεύμα πανεπιστημιακών και φοιτητών για τη διάσωση του Πανεπιστημίου, βάζουν τις υπογραφές του η ΚΙΠΑΝ (ΠΑΣΟΚ), οι παρατάξεις των γιατρών, αλλά και η ΑΡΜΕ (ΔΗΜΑΡ). Να σημειωθεί ότι η συμμαχία του "Ανοικτού (στους εκβιασμούς) Πανεπιστημίου" αναρτά την απόφασή της στο site ESOS δύο ώρες πριν τη σχετική ψηφοφορία! Όλα κανονισμένα και προαποφασιμένα. Η αγωνιστική πρόταση που κατέθεσαν από κοινού η Συσπείρωση, η ΔΗΠΑΚ, το Δίκτυο και η Κίνηση ΔΕΠ-ΕΜΠ, η οποία είναι πλήρως εναρμονισμένη με τις αποφάσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των συλλόγων διδασκόντων, απορρίφθηκε από τη συμμαχία των συνδικαλιστών της θεραπείας του σοκ στα πανεπιστήμια.
Δες μια ιδιοσυγκρασία...
Με τη δημοσιοποίηση της απόφασης της πλειοψηφίας της ΠΟΣΔΕΠ, αναλαμβάνουν... υπηρεσία κατά των καταλήψεων ο σύλλογος διδασκόντων ΔΕΠ του Οικονομικού Πανεπιστημίου και διάφορες γνωστές (και από το παρελθόν) πρωτοβουλίες διδασκόντων από το ΕΜΠ, το Πάντειο και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, οι οποίες εμφανίζουν την εξής ιδιοσυγκρασία: Επιδεικνύουν μια... ολύμπια ηρεμία μπροστά στις αποφάσεις της εκάστοτε εξουσίας, αλλά βγαίνουν από τα ρούχα τους με "τις αδιέξοδες καταλήψεις και τις ανέξοδες απεργίες" (από την ανακοίνωση των 142 του Πολυτεχνείου). Έχουν τέτοια ιερή αγανάκτηση κατά του πανεπιστημιακού και φοιτητικού κινήματος που ο σύλλογος ΔΕΠ του Οικονομικού Πανεπιστημίου, αυτή τη φορά, ξεπερνάει μέχρι και την Αν. Διαμαντοπούλου και αφού διαπιστώνει ότι "η κατάληψη των χώρων του πανεπιστημίου και η κατάργηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας από οποιαδήποτε οργανωμένη μειοψηφία ή και πλειοψηφία βρίσκεται εκτός του νομικού συστήματος της χώρας μας", ζητάει τη συνδρομή της πολιτείας προκειμένου να "διασφαλιστεί η αυτόνομη πρόσβαση στον χώρο εργασίας". Εδώ, έχουμε απευθείας πρόσκληση στις δυνάμεις του υπουργού Δημόσιας Τάξης, κ. Παπουτσή. Οι "124" της πρωτοβουλίας της Θεσσαλονίκης είναι πιο πονηροί. Ζητούν "από όλους τους θεσμικούς παράγοντες του ΑΠΘ" να λάβουν μέτρα κατά των καταλήψεων, διότι "κανείς και καμία δεν δικαιούται να στερεί από χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες το δικαίωμα στη μόρφωση" και να απειλεί πανεπιστημιακούς δασκάλους "επειδή θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους".
Μ' αρέσει - δεν μ' αρέσει...
Η ιερή αγανάκτηση, απρόσωπη αυτή τη φορά, περνά και στο facebook, όπου 2.202 άτομα "ψηφίζουν" ότι τους αρέσει το "Ανοικτό Πανεπιστήμιο", λες και στους άλλους, τους χιλιάδες φοιτητές που κατακλύζουν τα αμφιθέατρα, αρέσει το "Κλειστό Πανεπιστήμιο". Οι πρωτοβουλίες τύπου "μ' αρέσει το μίνι", καθώς και οι μειοψηφικές κινήσεις μελών ΔΕΠ, γίνονται ειδήσεις πρώτης γραμμής για τα μνημονιακά μέσα ενημέρωσης, ενώ αποσιωπούνται πλήρως οι αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων τόσο των διδασκόντων στα πανεπιστήμια όσο και των φοιτητών. Επίσης και των Συγκλήτων.
Η έγκληση και το αυτεπάγγελτο
Χιλιάδες μαχόμενοι φοιτητές και διδάσκοντες εμφανίζονται ως ισχνές μειοψηφίες που διαταράσσουν την εύρυθμη λειτουργία των ιδρυμάτων, με στόχο να πιεστούν οι διοικήσεις των ιδρυμάτων (ακόμη και με απειλές για παράβαση καθήκοντος) για να ζητήσουν την προστασία του υπουργού Δημόσιας Τάξης. Ο Χρ. Παπουτσής, απαντώντας σε ερώτηση του μονίμως αγανακτισμένου Α. Γεωργιάδη, δεν έκρυψε ότι περιμένει και θα τον βόλευε ένα πράσινο φως από κάποιο πρύτανη. "Στις περιπτώσεις εκείνες που χρειάζεται έγκληση" (όπως είναι οι καταλήψεις), "θα παραμείνουμε πάντοτε στο πνεύμα του νόμου", δήλωσε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, τονίζοντας με νόημα ότι "υπεύθυνος για τη λήψη μέτρων προστασίας και ασφάλειας του προσωπικού και της περιουσίας ενός ιδρύματος, στον οποίο ανήκει και η αρμοδιότητα για να κρίνει αν διαταράσσεται η εύρυθμη λειτουργία κάθε ιδρύματος, είναι ο πρύτανης". Κι αν κανείς απ' τους πρυτάνεις δεν δώσει το πράσινο φως; Τσάμπα θα πάνε τόσες πρωτοβουλίες; Μη φοβού. Σύμφωνα με τον υπουργό, "οι αξιόποινες πράξεις (μέσα στα ΑΕΙ), όταν εντοπίζονται και όταν καταγγέλλονται -όταν η Αστυνομία ενημερώνεται για τις αξιόποινες πράξεις-, αυτές απαιτούν αυτεπάγγελτη παρέμβαση της δημόσιας αρχής και αυτή θα γίνεται αμέσως". Δύσκολο είναι να στηθεί αξιόποινο με τόσους πρόθυμους να διακριθούν στα μάτια της εξουσίας;
Η κυβέρνηση και οι σύμμαχοι της, εντός ή εκτός πανεπιστημίων, θέλουν να τελειώσουν με τις καταλήψεις. Το Πανεπιστήμιο της εποχής του Μνημονίου πρέπει να προχωρήσει γρήγορα. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να ηττηθεί το πανεπιστημιακό και φοιτητικό κίνημα. Μόνο έτσι θα μπορέσει η Αν. Διαμαντοπούλου να τηρήσει το χρονοδιάγραμμα σφαγής "των υφιστάμενων μονομελών ή συλλογικών οργάνων διοίκησης" που ανακοίνωσε το Σάββατο. Τόσο ο μήνας που διανύουμε όσο και αυτοί που έπονται είναι οι πιο κρίσιμοι στην ιστορία του ελληνικού Πανεπιστημίου.
Πώς θα έρθουν οι άλλοι;
Αν μέχρι τις 16 Ιανουαρίου η κυβέρνηση έχει καταφέρει να συγκροτήσει τα Συμβούλια Διοίκησης, όλα θα είναι ευκολότερα: Το τεράστιο πρόγραμμα των συγχωνεύσεων με αυστηρώς οικονομικά κριτήρια (μέχρι 21 Σεπτεμβρίου ο αντιπρόεδρος ζητεί όλα τα στοιχεία για τα έσοδα και τα έξοδα των ιδρυμάτων προκειμένου να αποφασίσει ποιοι θα κλείσουν και ποιοι θα μείνουν πετσοκομμένοι). Η τρομακτική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης. Την ώρα που κόπτονται για ν' ανοίξουν τα πανεπιστήμια, ώστε να μη χάσουν οι φοιτητές το εξάμηνό τους, η κυβέρνηση ανακοινώνει στα ιδρύματα νέες περικοπές σε σχέση με την αρχική εκτίμηση για το 2011. Από τα πανεπιστήμια κόβεται ένα επιπλέον 10%, που αθροιζόμενο με τις προηγούμενες μαχαιριές σημαίνει μείωση της χρηματοδότησης η οποία ξεπερνά το 60%, ενώ από τα ΤΕΙ κόβεται ένα 15% από τα αρχικώς προβλεπόμενα κονδύλια. Μάλιστα, στην περίπτωση των ΤΕΙ, προβλέπεται μεγάλη μείωση και στα κονδύλια σίτισης και μισθοδοσίας έκτακτου προσωπικού. Επιπλέον, οι διοικήσεις των ιδρυμάτων από τώρα ενημερώνονται ότι θα φάνε και άλλη μείωση το 2012. 'Οπως αναφέρεται σε σχετική εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας, οι εκτιμήσεις για το 2012 πρέπει να ανέλθουν στο 85% των αντίστοιχων επιχορηγήσεων του 2011. Ποια εκλεγμένη διοίκηση θα μπορούσε να εκτελέσει τέτοιο συμβόλαιο θανάτου; Πώς θα καταφέρει το Συμβούλιο Διοίκησης να παραδώσει τα κλειδιά στην αγορά αν προηγουμένως δεν έχουν τελειώσει με το πανεπιστημιακό κίνημα και τις κινητοποιήσεις του;
