« Μπάτσοι- TV- νεοναζί-
όλοι δουλεύουνε μαζί»
Τις τελευταίες μέρες ένα νέο γεγονός ήρθε να φανερώσει την (εκ νέου) αυταρχικο-ποίηση της κοινωνίας μας. Οργουελικές στιγμές χαφιεδισμού προστίθενται στην ήδη βεβαρυμμένη, από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, πλάτη μας.
Συγκεκριμένα, η καταγγελία ενάντια στο συμφοιτητή μας, με αφορμή την δή-θεν βεβήλωση του χώρου του Πανεπιστημίου με την αναγραφή του συνθήματος « Μπά-τσοι- TV- νεοναζί- όλοι δουλεύουνε μαζί», αποτελεί άλλο ένα περιστατικό ενάντια στην ελεύθερη έκφραση, ενάντια στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών (που ακόμα και το αστικό κράτος προστατεύει μέσω του συντάγματος και της νομοθεσίας) . Το τελευταίο διάστημα ουκ ολίγες φορές έχουμε γίνει μάρτυρες ανάλογων πράξεων. Όποιος είναι μετανάστης ή λίγο παραπάνω μελαμψός αντιμετωπίζεται ως homo sacer. Ομοφυλό-φιλοι, Λεσβίες, Trans και Queer αντιμετωπίζονται ως δίχως δικαίωμα στη ζωή. Αρι-στερές, ελευθεριακές και ριζοσπαστικές απόψεις φιμώνονται και ποινικοποιούνται. Αντιφασίστες/τριες και συνδικαλιστές/τριες συλλαμβάνονται και κακοποιούνται κράτος και το παρακράτος. Τέτοια περιστατικά εμφανίζονται ακόμα και στο κοινοβούλιο.
Το γεγονός τώρα, ότι η καταγγελία κατευθυνόταν από μια συγκεκριμένη φοι-τητική παράταξη, η οποία στο παρελθόν έχει κατηγορηθεί για χρήση βίας (μαχαιρώ-ματα- τραμπουκισμοί βλ. δολοφονία Τεμπονέρα, επιθέσεις με μαχαίρια στο ΑΤΕΙΘ), για φακέλωμα ριζοσπαστών φοιτητών … οφείλει να μας βάλει σε σκέψεις. Πολλοί πι-στεύουν ότι η συγκεκριμένη παράταξη αποτελεί φοιτητική νεολαία της λαϊκής και αστικής δεξιάς αλλά και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Οφείλουμε λοιπόν να τους πούμε ότι τελικά κάνουν λάθος. Η συγκεκριμένη παράταξη έχει προσφέρει ένα ιδεο-λογικό υπόβαθρο για την ανάπτυξη της ακροδεξιάς αλλά και την επώαση του αυγού του φιδιού.
Ας κλείσουμε όμως αυτό το θέμα! Η καταγγελία άξιζε μονάχα να ανακοινωθεί για την απουσία της λέξης «καθάρματα». Αλλά στη πραγματικότητα η στοχοποίηση ή η πολιτική εναντίωση σε αυτή τη κίνηση γίνεται επειδή ακριβώς ένα σύνθημα είναι ικανό να ανοίξει μια ρωγμή στη βιτρίνα του νεοφιλελευθερισμού. Μια ρωγμή στους Ιδεολογικούς Μηχανισμούς του Κράτους, μια ρωγμή στους Κατασταλτικούς Μηχα-νισμούς του Κράτους, μια ρωγμή στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Άλλα ας κοιτάξου-με βαθύτερα στους τοίχους του Π.Α., πληθώρα συνθημάτων κάνουν την εμφάνιση τους δηλώνοντας την αγανάκτηση απέναντι στα ειδικότερα προβλήματα που μας α-πασχολούν, ρωγμές μικρές και αόρατες ίσως, αλλά συνθέτουν μια κραυγή . Μια κραυγή ενάντια στην απουσία δωρεάν σίτισης, μια κραυγή ενάντια στην απουσία δωρεάν μεταφορών, μια κραυγή ενάντια στη συρρίκνωση της δωρεάν στέγασης, μια κραυγή ενάντια στην αδυναμία πραγμάτωσης του προγράμματος σπουδών. Μια κραυγή για την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων. Μα φυσικά όμως, όταν πέ-φτουμε από ένα γκρεμό δε κραυγάζουμε απλώς, ελπίζουμε ταυτόχρονα να σωθούμε. Αυτό λοιπόν μας προσφέρουν τα συνθήματα στους τοίχους του Πανεπιστημίου ΜΑΣ, ελπίδα! Ελπίδα ότι δωρεάν, δημόσια, κοινωνική και ελεύθερη παιδεία είναι εφικτή. Ελπίδα ότι κανένας άνθρωπος δε θα μείνει χωρίς στέγη, τροφή, σπουδές.
Έτσι λοιπόν, αν η καταγγελία γίνεται με σκοπό τη στοχοποίηση του συντρόφου μας, σας ζητάμε να στοχοποιήσετε και εμάς. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε συνεχώς ενάντια όχι μόνο σε ναζιστικές απόψεις αλλά και στην αυταρχικοποίηση της κοινωνίας. Αν πάλι κατηγορείτε την κίνηση πολιτικά, δηλώνουμε ότι η πράξη δεν είναι ατομική, είναι συλλογική και αυτό γιατί κανείς μας δεν εμπνέεται από απάνθρωπες πολιτικές, κανείς μας δε χαίρεται όταν τα γκλομπ των μπάτσων γίνονται κόκκινα, κανείς μας δεν ευχαριστιέται το καθημερινό βομβαρδισμό από τον εισβολέα των σα-λονιών μας, κανείς μας δεν επικροτεί την απαράδεκτη αντιμετώπιση μεταναστών.
Στο πλαίσιο αυτό εμείς συνυπογράφουμε το σύνθημα, συνυπογράφουμε κάθε πράξη που μας δίνει ελπίδα για να αλλάξουμε τον κόσμο , εσύ τι θα κάνεις;;
Αμεσοδημοκρατική Κίνηση Κοινωνιολόγων
Τις τελευταίες μέρες ένα νέο γεγονός ήρθε να φανερώσει την (εκ νέου) αυταρχικο-ποίηση της κοινωνίας μας. Οργουελικές στιγμές χαφιεδισμού προστίθενται στην ήδη βεβαρυμμένη, από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, πλάτη μας.
Συγκεκριμένα, η καταγγελία ενάντια στο συμφοιτητή μας, με αφορμή την δή-θεν βεβήλωση του χώρου του Πανεπιστημίου με την αναγραφή του συνθήματος « Μπά-τσοι- TV- νεοναζί- όλοι δουλεύουνε μαζί», αποτελεί άλλο ένα περιστατικό ενάντια στην ελεύθερη έκφραση, ενάντια στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών (που ακόμα και το αστικό κράτος προστατεύει μέσω του συντάγματος και της νομοθεσίας) . Το τελευταίο διάστημα ουκ ολίγες φορές έχουμε γίνει μάρτυρες ανάλογων πράξεων. Όποιος είναι μετανάστης ή λίγο παραπάνω μελαμψός αντιμετωπίζεται ως homo sacer. Ομοφυλό-φιλοι, Λεσβίες, Trans και Queer αντιμετωπίζονται ως δίχως δικαίωμα στη ζωή. Αρι-στερές, ελευθεριακές και ριζοσπαστικές απόψεις φιμώνονται και ποινικοποιούνται. Αντιφασίστες/τριες και συνδικαλιστές/τριες συλλαμβάνονται και κακοποιούνται κράτος και το παρακράτος. Τέτοια περιστατικά εμφανίζονται ακόμα και στο κοινοβούλιο.
Το γεγονός τώρα, ότι η καταγγελία κατευθυνόταν από μια συγκεκριμένη φοι-τητική παράταξη, η οποία στο παρελθόν έχει κατηγορηθεί για χρήση βίας (μαχαιρώ-ματα- τραμπουκισμοί βλ. δολοφονία Τεμπονέρα, επιθέσεις με μαχαίρια στο ΑΤΕΙΘ), για φακέλωμα ριζοσπαστών φοιτητών … οφείλει να μας βάλει σε σκέψεις. Πολλοί πι-στεύουν ότι η συγκεκριμένη παράταξη αποτελεί φοιτητική νεολαία της λαϊκής και αστικής δεξιάς αλλά και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Οφείλουμε λοιπόν να τους πούμε ότι τελικά κάνουν λάθος. Η συγκεκριμένη παράταξη έχει προσφέρει ένα ιδεο-λογικό υπόβαθρο για την ανάπτυξη της ακροδεξιάς αλλά και την επώαση του αυγού του φιδιού.
Ας κλείσουμε όμως αυτό το θέμα! Η καταγγελία άξιζε μονάχα να ανακοινωθεί για την απουσία της λέξης «καθάρματα». Αλλά στη πραγματικότητα η στοχοποίηση ή η πολιτική εναντίωση σε αυτή τη κίνηση γίνεται επειδή ακριβώς ένα σύνθημα είναι ικανό να ανοίξει μια ρωγμή στη βιτρίνα του νεοφιλελευθερισμού. Μια ρωγμή στους Ιδεολογικούς Μηχανισμούς του Κράτους, μια ρωγμή στους Κατασταλτικούς Μηχα-νισμούς του Κράτους, μια ρωγμή στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Άλλα ας κοιτάξου-με βαθύτερα στους τοίχους του Π.Α., πληθώρα συνθημάτων κάνουν την εμφάνιση τους δηλώνοντας την αγανάκτηση απέναντι στα ειδικότερα προβλήματα που μας α-πασχολούν, ρωγμές μικρές και αόρατες ίσως, αλλά συνθέτουν μια κραυγή . Μια κραυγή ενάντια στην απουσία δωρεάν σίτισης, μια κραυγή ενάντια στην απουσία δωρεάν μεταφορών, μια κραυγή ενάντια στη συρρίκνωση της δωρεάν στέγασης, μια κραυγή ενάντια στην αδυναμία πραγμάτωσης του προγράμματος σπουδών. Μια κραυγή για την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων. Μα φυσικά όμως, όταν πέ-φτουμε από ένα γκρεμό δε κραυγάζουμε απλώς, ελπίζουμε ταυτόχρονα να σωθούμε. Αυτό λοιπόν μας προσφέρουν τα συνθήματα στους τοίχους του Πανεπιστημίου ΜΑΣ, ελπίδα! Ελπίδα ότι δωρεάν, δημόσια, κοινωνική και ελεύθερη παιδεία είναι εφικτή. Ελπίδα ότι κανένας άνθρωπος δε θα μείνει χωρίς στέγη, τροφή, σπουδές.
Έτσι λοιπόν, αν η καταγγελία γίνεται με σκοπό τη στοχοποίηση του συντρόφου μας, σας ζητάμε να στοχοποιήσετε και εμάς. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε συνεχώς ενάντια όχι μόνο σε ναζιστικές απόψεις αλλά και στην αυταρχικοποίηση της κοινωνίας. Αν πάλι κατηγορείτε την κίνηση πολιτικά, δηλώνουμε ότι η πράξη δεν είναι ατομική, είναι συλλογική και αυτό γιατί κανείς μας δεν εμπνέεται από απάνθρωπες πολιτικές, κανείς μας δε χαίρεται όταν τα γκλομπ των μπάτσων γίνονται κόκκινα, κανείς μας δεν ευχαριστιέται το καθημερινό βομβαρδισμό από τον εισβολέα των σα-λονιών μας, κανείς μας δεν επικροτεί την απαράδεκτη αντιμετώπιση μεταναστών.
Στο πλαίσιο αυτό εμείς συνυπογράφουμε το σύνθημα, συνυπογράφουμε κάθε πράξη που μας δίνει ελπίδα για να αλλάξουμε τον κόσμο , εσύ τι θα κάνεις;;
Αμεσοδημοκρατική Κίνηση Κοινωνιολόγων
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου